Աղի քանակը վարունգ թթու դնելու համար կարող է տատանվել `կախված համային նախասիրություններից, բաղադրատոմսերից և թթուների պահման ժամանակաշրջանից: Եթե վարունգ են պատրաստել այնպես, որ ուտեստը հնարավոր լինի ուտել առաջիկա օրերին, ապա բանկայի համար աղի քանակը կարող է հասնել ավելի քան երեք ճաշի գդալ:
Վարունգը պահածոյացնելու համար կան շատ բաղադրատոմսեր, յուրաքանչյուր տնային տնտեսուհի, փորձեր կատարելով, գտնում է իր համար ամենահարմար տարբերակը (կամ մի քանի տարբերակ) և տարեկան օգտագործում այն աղելու համար: Այնուամենայնիվ, ոչ բոլորը ցանկանում են փնտրել իրենց «սեփական» բաղադրատոմսը, տնային տնտեսուհիների մեծ մասը ցանկանում է առաջին անգամ եփել համեղ փխրուն վարունգ: Այո, դա իսկապես հնարավոր է, պարզապես անհրաժեշտ է օգտագործել թթու վարունգի դասական բաղադրատոմսը, որտեղ 1,5 ճաշի գդալ աղ վերցվում է մեկ լիտր մարինադի համար:
Ոմանց համար կարող է թվալ, որ մեկուկես ճաշի գդալ աղը մեծ քանակություն է, քանի որ այդ դեպքում 3 լիտր բանկայի համար կպահանջվի 4,5 ճաշի գդալ աղ: Սակայն դա այդպես չէ: Փաստն այն է, որ եթե բանկան սերտորեն լցված է վարունգով, ապա մարինադը լցնելիս դրա մեջ մեկուկես լիտրից ավելի հեղուկ չի մտնի: Դրանից կարելի է եզրակացնել, որ վարունգը 3 լիտր բանկայի մեջ պահածոյացնելիս անհրաժեշտ է պատրաստել ոչ ավելի, քան երկու լիտր մարինադ ՝ դրան ավելացնելով երեք ճաշի գդալ աղ: Այս քանակությամբ աղով վարունգը չափավոր աղի է և շատ համեղ:
Հարկ է նշել, որ եթե բանջարեղենը աղի է, որպեսզի հնարավոր լինի վայելել առաջիկա օրերին, ապա պահածոյացման համար արժե օգտագործել ցուրտ պահպանման մեթոդը, որտեղ աղաջրի համար վերցվում է երկու ճաշի գդալ աղ: Այս բաղադրատոմսի համաձայն մրգերն ավելի փխրուն են, մինչդեռ դրանք կարելի է ուտել արդեն եփելուց մի քանի օր անց:
